Πάμε για καφέ σήμερα. Καθόμαστε όλα ωραία και καλά. Έρχεται το γκαρσόν να μας πάρει παραγγελία, παραγγέλνουμε όλοι, όλα ωραία και καλά. Κάποια στιγμή, ο βοηθός του γκαρσόν (το παλικάρι που μοιράζει τα νερά), μας βλέπει, αλλά έχοντας μόνο ένα ποτήρι νερό (ήμασταν τέσσερις), γυρνάει πίσω κι έρχεται με άλλα νερά. Εν τω μεταξύ εγώ, όπως κάνω συνήθως, βγάζω το κινητό και το ακουμπάω πάνω στο τραπεζάκι. Έρχεται το παλικάρι με τα νερά, έλα ντε όμως που του γλυστράει ένα ποτήρι από το δίσκο και πέφτει όλο πάνω στο τραπεζάκι. Αποτέλεσμα; Να πάρει μια γερή δόση νερού το κινητό. Το παίρνω με τη μία και το τινάζω για να φύγει όλο το νερό και το σκουπίζω με κάτι χαρτοπετσέτες. Το σκουπίζω σχολαστικά και μετά από προτροπή της υπόλοιπης παρέας, το κλείνω και το αφήνω κάπου που το κοιτούσε ο ήλιος (ήταν και απόγευμα). Μετά από λίγη ώρα, το παίρνω και βλέπω πάνω αριστερά στην οθόνη να έχει αρχίσει η υγρασία να κάνει αισθητή την παρουσία της. Φτου ρε γαμώτο, καινούριο κινητό πάλι;
Το έχω στην ανάνηψη τώρα, κλειστό και αφού το έχω κάνει αρκετές φορές με το πιστολάκι των μαλλιών. Τι λέτε, θα ζήσει ο ασθενής ή πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για νέο κινητό;
